[Lika_k]

Άγγελος Σικελιανός
Γλαύκα
Ώ που στα ρείπια πάντα φωλιασμένη,
όπου κάστρο παλιό κι όπου κουφάλα
μαρμάρου, με τα πούπουλα ντυμένη
βουβή πετάς σα Σκέψη, απ' άλλα σ’ άλλα

συντρίμμια, στων λαμπρών ναών τη σκάλα,
που η νύχτα λάμπει απέραντα απλωμένη
κι απ τα πλάτια τ’ αετώματα προσμένει
τα μάτια να στυλώσεις τα μεγάλα!..

Από το Βράχο σέ είδα, σε κολόνα
σαν ίσκιος να πετάς, στον Παρθενώνα
- βαθιά, τα μάταια φώτα έτρεμοσβήνα -

και να σταθείς απάνω της κορόνα
ασάλευτη, ώς η Μοίρα στον Αιώνα,
ολονυχτίς θρηνώντας την Αθήνα.

Ангелос Сикелианос (1884-1951)
Сова
О древняя насельница развалин,
меж ветхих стен и выщербленных створ
порхнёшь, как Мысль, вдоль мраморных прогалин
бесшумно, пышный распахнув убор,

к святым ступеням храмов, где простор
разлился в бледном свете, безначален,
и с фриза в ночь, недвижен и печален,
огромных глаз твоих вперится взор!..

Я видел, как в священном Парфеноне,
взмыв тенью, ты воссела на колонне
– в мерцаньи, угасавшем средь руин, –

подобно Мойре на бессмертном троне,
и реял, словно в длящемся эоне,
твой плач ночной над участью Афин.

пер. Олег Комков

@темы: 20, helenike, с (rus)